Home - 'Alleen meer ontslagvrijheid als werkgever betaalt'
'Alleen meer ontslagvrijheid als werkgever betaalt'

Bron: www.nu.nl.

ZOETERMEER - Werkgevers die bereid zijn te betalen voor ontslag, kunnen in de kabinetsplannen makkelijker naar eigen keuze werknemers op straat zetten. Maar voor minder draagkrachtige ondernemers, vaak kleinere bedrijven, verandert weinig.

Werkgevers die om bedrijfseconomische redenen zonder ontslagvergoeding van een werknemer afwillen, moeten nog altijd eerst naar het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI).

Dat concluderen landelijk CWI-manager juridische zaken, Sjef Roovers, en zijn teamleider van de landelijke afdeling arbeids- en ontslagrecht, Jan Meijer. De rol van het voormalige Arbeidsbureau in ontslagzaken blijft volgens hen grotendeels overeind in de kabinetsplannen om het beëindigen van een arbeidscontract te vereenvoudigen. 

Jaarsalaris
Minister Piet Hein Donner (Sociale Zaken) heeft voorgesteld dat mensen bij ontslag - afhankelijk van leeftijd en dienstjaren - maximaal recht hebben op één jaarsalaris. Alleen lagere inkomens kunnen meer krijgen. Voor werknemers onder de 40 jaar geldt een plafond van 75.000 euro en voor ouderen een ton.

Door vergoedingen in de wet vast te leggen, krijgen werkgevers en werknemers volgens Donner meer zekerheid. Alleen om bedrijfseconomische redenen, bijvoorbeeld omdat een onderneming in zwaar weer zit - blijft het mogelijk personeel na CWI-toetsing zonder vergoeding op straat te zetten.

Voorstel
Roovers verwacht wel minder werk voor het CWI met Donners voorstel. Nu kunnen werkgevers ook bij het voormalige Arbeidsbureau terecht om onder meer van (deels) arbeidsongeschikt personeel af te komen. Hierover ging vorig jaar ruim een op de vijf ontslagaanvragen bij het CWI. Meer dan twee derde van de 49.000 aanvragen werd in 2006 gedaan om bedrijfseconomische redenen.

De ontslagverboden voor bijvoorbeeld ziek en zwanger personeel blijven bestaan. Een werkgever die desondanks van een ziek personeelslid af wil, moet dat voorleggen aan de rechter. In het geval van ernstig verwijtbaar handelen, moet de baas een dubbele vergoeding betalen.

Vergoeding
Een voordeel voor de werkgever in het kabinetsplan is wel volgens Roovers dat duidelijk is wat hij maximaal aan een vergoeding kwijt is. Nu is hij meer afhankelijk van de afweging van de kantonrechter.

Werkgevers die een werknemer wegens ziekte of zwangerschap willen ontslaan, zullen met het kabinetsplan volgens Roovers misschien sneller een rekensommetje maken. "Wat kost het me als werkgever om een zieke twee jaar lang verplicht het loon door te betalen en wat kost de ontslagvergoeding?"

Route
Minder draagkrachtige werkgevers blijven afhankelijk van de route via het CWI, met preventieve toets, omdat ze de vergoeding niet kunnen opbrengen. Maar zullen rechters volgens Meijer misschien wel de ruimte nemen om wettelijk gemaximeerde vergoedingen te matigen, zodra een werkgever kan aantonen dat hij het niet kan betalen.

Bovendien wijst Meijer erop dat Donner overweegt om aan werkgevers en branches de mogelijkheid te bieden met vakbonden eigen criteria en begeleiding naar ander werk af te spreken voor reorganisaties. Met eigen ontslagcriteria in cao's kunnen bedrijven volgens hem uitkomen onder voorwaarden van het CWI, zoals het afspiegelingsbeginsel dat vereist dat ontslagen gelijk verdeeld moet worden over alle leeftijdsgroepen binnen een organisatie.

Traag
Roovers wil nog wel benadrukken vaak ten onrechte wordt gezegd dat het voormalige Arbeidsbureau onvoorspelbaar en traag is in ontslagprocedures. Het CWI handelt volgens hem echter 80 procent van de ontslagaanvragen binnen zes weken af en hanteert duidelijke criteria die werkgevers van te voren kunnen opvragen.

De afgelopen vijf jaar zijn op 370.000 ontslagzaken ook maar 56 klachten door de Nationale ombudsman gerapporteerd.

Onderzoek
Bovendien bleek vorige week nog uit onderzoek van het Hugo Sinzheimer instituut dat een ontslag via de rechter het afgelopen jaar maar twee en een halve week korter duurde. Ook kostte in 2006 de gehele procedure bij het CWI (inclusief loondoorbetaling en/of vergoeding) met gemiddeld 13.600 euro minder dan de helft van het gemiddelde bij de rechter van 28.600 euro.