Bron: Mkbnet
23 januari 2007

Ook Nederland krijgt in toenemende mate te maken met het verschijnsel identiteitsdiefstal. Identiteitsdiefstal kent vele verschijningsvormen. De meest eenvoudige is het gebruik van andermans naam en adres bij het kopen van goederen. Beschikt de dief over meer persoonsgegevens, zoals paspoortnummer, bankpas of creditcard, dan neemt het aantal fraudemogelijkheden navenant toe. Met alle gevolgen van dien voor het slachtoffer. Traditionele diefstal van gegevens zoals het ontvreemden van portemonnaie of post, maakt in toenemende mate plaats voor digitale varianten van diefstal. `Phishing` verleidt de websurfer persoonlijke gegevens af te staan, `spyware` haalt informatie direct uit de computer. Niet alleen ontdekt het slachtoffer de diefstal pas in een laat stadium, altijd volgt een tijdrovende tocht langs instanties om de fraude uit te leggen. Vaak ligt de bewijslast bovendien bij het slachtoffer. In navolging van de VS neemt het fenomeen een grote vlucht in Europa door het toenemende gebruik van de credit card, internet en digitale identiteitsbewijzen bij betalingen. Hoewel fraude in Nederland veelvuldig voorkomt, is er nog weinig zicht op de werkelijke omvang. Banken, verzekeraars en credit cardinstellingen bagatelliseren het probleem omdat het hun betrouwbaarheid ondermijnt. Terug naar nieuwspagina